နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၹဳဒၶႆ

Thursday 11 April 2013

သႀကၤန္ရက္အတြင္း လူ႔ျပည္သို႔ သိၾကားမင္း ဆင္း-မဆင္း

 

“ရွင္ေရဝတရဲ႕ အေမးသံုးပါးအနက္ ပထမအေမးျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ရက္ြင္း လူ႔ျပည္သို႔ သိၾကားမင္း ဆင္းမဆင္းဆိုတာဟာ သႀကၤန္စာက လာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္”
“သႀကၤန္စာက ဘယ္လိုလာပါသလဲ ဘုရား”
“သႀကၤန္စာက လာပံုက ဒီလိုကြယ့္၊ လူ႔ျပည္မွာ အဟာသႀကၤန္က်တယ္ ဆုိတာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးသြားတာကို ဆိုလိုတယ္၊ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ဘယ္လို ကုန္ဆံုးသြားတယ္ဆိုတာ အက်ဥ္းေျပာရလွ်င္ ေကာင္းကင္မွာ ေန-လ-နကၡတ္-တာရာေတြထဲက လမ္းစဥ္မပ်က္ ခရီးမွန္မွန္သြားတက္တဲ့ ၾကယ္ေတြကို နကၡတ္လို႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီနကၡတ္ေတြဟာ
(၁) အသဝတီ၊ (၂) ဘရဏီ၊ (၃) ၾကကိၠကာ၊ (၄) ေရာဟဏီ၊ (၅) မိဂသီ၊ (၆) အျဒ၊ (၇) ပုႏၷဖုသွ်ဳ၊ (၈) ဖုသွ်၊ (၉) အသလိႆ၊ (၁၀) မာဃ၊ (၁၁)ျပဳဗၺဇလဂုနီ၊ (၁၂) ဥတၱရာဖလဂုနီ၊ (၁၃) ဟႆတ၊ (၁၄) စိၾတ၊ (၁၅) သြာတိ၊ (၁၆) ဝိသာခါ၊ (၁၇) အႏုရာဓ၊ (၁၈) ေဇ႒၊ (၁၉) မူလ၊ (၂၀) ျပဳဗၺသာဠ္၊ (၂၁) ဥတၱရာသာဠ္၊ (၂၂) သရဝဏ္၊ (၂၃) ဓနသိဒၶ၊ (၂၄) သတဘိသွ်၊ (၂၅) ျပဳဗၺဘျဒဗိုဒ္၊ (၂၆) ဥတၱရဘျဒပိုဒ္၊ (၂၇) ေရဝတီ-ရယ္လို႔ ၂၇ လံုးရွိတယ္။
ဒီ ၂၇ လံုးေသာ နကၡတ္ေတြဟာ ေကာင္းကင္အဝန္းမွာ အကြာအေဝး အညီအမွ်တည္ၿပီး လက္ယာရစ္သြားေနၾကတယ္၊ ေနမင္းကလည္း ေကာင္းကင္မွာ သူ႔လမ္းႏွင့္သူ သြားေနယတ္၊ ဒီလုိ ေနမင္းႏွင့္ နကၡတ္ယွဥ္ၿပိဳင္သြားၾကတဲ့အခါ နကၡတ္ကျမန္ၿပီး ေနမင္းက အသြားေႏွးတယ္၊ နကၡတ္ ၂၇-လံုးဟာ တစ္လံုးႏွင့္တစ္လံုး အကြာအေဝး ေလးဖို႔တစ္ဖို႔ကို ပါဒ္လို႔ေခၚတယ္၊ နကၡတ္ ၂၇-လံုး တစ္လံုးေလးပတ္ဆိုေတာ့ ပါဒ္ေပါင္း - ၁၀၈-ပါဒ္ရွိတယ္၊ နကၡတ္ဟာ ေနႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္သြားရာမွာ ရက္ေပါင္း ၃၀-လြန္လွ်င္ ေနကို ပိုးပတ္လြန္သြားတယ္၊ တန္ခူးလမွာ အသဝနီနကၡတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေျပးတဲ့ေနဟာ ရက္ ၃၀လြန္လွ်င္ အသဝနီ ေလးပတ္၊ ဘရဏီ ေလးပတ္၊ ၾကတိၱကာ တစ္ပတ္အားျဖင့္ ကိုးပတ္လြန္သြားတယ္၊ အဲဒီ ကိုးပတ္ေသာ နကၡတ္ရဲ႕ သဏၭာန္ဟာ ဆိတ္႐ုပ္ႏွင့္တူလို႔ မိႆရာသီလို႔ေခၚတယ္၊ မိႆရာသီကစၿပီး တစ္လလွ်င္ ကိုးပတ္၊ ကိုးပတ္ နကၡတ္က လြန္လြန္သြားလိုက္တာ ရက္ေပါင္း ၃၆၅-ရက္ တစ္ႏွစ္ေစ့ေတာ့ မိန္ရာသီအဆံုး ေရဝတီနကၡတ္ႏွင့္ယွဥ္တယ္။
ေရဝတီအဆံုး နကၡတ္ႏွင့္ယွဥ္ၿပီးေတာ့ အစက ယွဥ္ခဲ့တဲ့ အသဝနီ နကၡတ္ ပထမပတ္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့အခ်ိန္ကို သႀကၤန္က်တဲ့အခ်ိန္လို႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကို သႀကၤန္စာက ဘယ္လိုေရးသလဲဆုိေတာ့ ဘာဏုရာဇမည္ေသာ တနဂၤေႏြၿဂိဳလ္မင္းသည္ ခုနစ္မ်ိဳးေသာ အဝတ္တန္ဆာတို႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အဝတ္တန္ဆာကို ဝတ္ဆင္လ်က္ ကၽြဲရဲစေသာသတၱဝါ ခုနစ္ေကာင္ အနက္ တစ္ေကာင္ေကာင္ကိုစီး၍ လက္တစ္ဖက္ကား ပန္း၊ လက္တစ္ဖက္က ေရခ်မ္းအိုးပိုက္လ်က္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔၍ အေရွ႕ကသည္ ေတာင္သို႔ ဝင္၏လို႔ ေရးထားတယ္၊ သႀကၤန္စာကေရးတဲ့ တနဂၤေႏြၿဂိဳလ္မင္းဆိုတာ (ေန) ကို တင္စားေရးတာပါ၊ အဲဒါကို လူေတြက သိၾကားမင္းထင္ၿပီး သႀကၤန္တြင္းအခါ သိၾကားမင္း လူ႔ျပည္ဆင္းတယ္လို႔ ေျပာေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အမွန္စင္စစ္ သိၾကားမင္းဆင္းလာတာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္”
“ဒီလိုဆို သိၾကားမင္းက လူ႔ျပည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဆင္းမလာေတာ့ဘူးလား ဘုရား”
“ဘယ္ေတာ့မွ ဆင္းမလာေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး၊ လာသင့္လွ်င္ လာတဲ့ဝတၳဳေတြ ရွိတယ္၊ ဒါြဒသနိပါတ္ မဟာကဏွဇာတ္မွာ သိၾကားမင္း လူ႔ျပည္ ဆင္းလာေၾကာင္း ျပထားတယ္ကြယ့္”
“မွန္ပါ - အဲဒီ မဟာကဏွဇာတ္ကို အတိုခ်ဳပ္ အမိန္႔ရွိပါဦး ဘုရား”
“မဟာကဏွာဇာတ္ အတိုခ်ဳပ္က - ကႆပဘုရားရွင္ သာသနာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရဟန္းေတြေရာ၊ လူေတြေရာ တရားပ်က္ၾကတယ္၊ ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားသူနည္းပါးၿပီး အကုသိုလ္မႈျပဳတဲ့ လူေတြ မ်ားျပားလာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လူေတြ ေသတိုင္းေသတိုင္း နတ္ျပည္ကို မေရာက္ၾကဘူး၊ အပါယ္ေလးဘံုခ်ည္း သြားၾကသတဲ့၊ ဒီအေၾကာင္း သိၾကားမင္းကသိလို႔ လူေတြၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး သာသနာျပဳမွ ေတာ္ေတာ့မွပဲလို႔ဆိုၿပီး မာတလိနတ္သားကို ေခြးနက္ႀကီးေယာင္ေဆာင္ေစတယ္၊ သူက မုဆိုးေယာင္ေဆာင္ခဲ့တယ္၊ ေခြးနက္ႀကီးကို ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ၿပီး သူက ဆြဲကိုင္ထားတယ္၊ ေခြးနက္ႀကီးက ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲဆိုေတာ့ အာဇာနည္ဆင္ႀကီးေလာက္ ႀကီးသတဲ့၊ ေခြးနက္ႀကီးက ေဟာင္ေတာ့ လူေတြက ထိတ္လန္႔ၾကတယ္၊ ေခြးနက္ႀကိးမဝင္ႏိုင္ေအာင္ ၿမိဳ႕႐ိုးတံခါးေတြ ပိတ္ထားေပမယ့္ ၿမိဳ႕႐ိုးကို ခုန္ဝင္သၾကတဲ့၊ ေခြးေဟာင္သံေၾကာင့္ လူေတြပုန္းေနၾကတယ္။
ဥသီကာမင္းကေတာ့ ျပာသာဒ္ထက္ကေနၿပီး မုဆိုးေယာင္ေဆာင္လာတဲ့ သိၾကားမင္းကို သင့္ေခြးႀကီး ဘာလို႔ေဟာင္တာလဲလို႔ ေမးတယ္၊ ဆာလို႔ေဟာတာပါလို႔ ျပန္ေျပာေတာ့ မင္းက နန္းတြင္းမွာရွိတဲ့ ထမင္းေတြ ခ်ေကၽြးေစတယ္၊ ေကၽြးသမွ်စားၿပီး ေဟာတာပဲတဲ့၊ ဒီအခါ မင္းက ဒီေခြဟာ ေခြးစင္စစ္မဟုတ္၊ ဘီလူးျဖစ္ရမယ္၊ လာတဲ့အေၾကာင္း ေမးမွ ေတာ္မွာပဲလို႔
“အို-မုဆိုးႀကီး၊ သင့္ေခြးဟာ ဘယ္ေလာက္ေကၽြးေကၽြး ဝတယ္မရွိဘူး၊ ေဟာင္တာပဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေဟာင္ရတာလဲ” လို႔ ေမးသတဲ့၊
ဒီအခါ သိၾကားမင္းက
“ငါ့ေခြးဟာ အစာကို စားလိုလို႔ ေဟာင္တာမဟုတ္ဘူး၊ လူသားစားလိုလို႔ ေဟာင္တာျဖစ္တယ္” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္၊
မင္းက
"အို - မုဆိုးႀကီး၊ သင့္ေခြးဟာ လူတိုင္းရဲ႕အသားကို စားသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ရန္သူရဲ႕ အသားကို စားသလား” လို႔ ေမးတယ္၊
သိၾကားမင္းက
“လူတိုင္းရဲ႕ အသားကို မစားပါဘူး၊ ရန္သူရဲ႕ အသားကိုသာ စားေၾကာင္း” ျပန္ေျပာတယ္၊
“ရန္သူဆိုတာ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ဆုိလိုတာလဲ” လို႔ မင္းက ျပန္ေမးေတာ့
သိၾကားမင္းက
“မင္းႀကီး၊ မတရားမႈျပဳလုပ္သူဟာ ရန္သူျဖစ္တယ္” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္၊
မင္းႀကီးက
“မတရားမႈဆိုတာ ဘယ္လိုအမႈေတြပါလဲ” လို႔ ေမးသတဲ့၊
သိၾကားမင္းက
“မင္းႀကီး - ရဟန္းျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ရဟန္းအလုပ္ကို မလုပ္ဘဲ လူမ်ားကဲ့သို႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးအလုပ္ လုပ္ေနပါလွ်င္၊ ေငြတိုးေပးစားေနပါလွ်င္၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ ေဆးကု လုပ္ေနပါလွ်င္ ထိုရဟန္းဟာ ရန္သူျဖစ္တယ္၊
အဲဒီရဟန္းယုတ္ရဲ႕အစားကို ငါ့ေခြးက စားလိ့မ္မယ္၊
လူသားမ်ားဟာလဲ အိုးမင္တဲ့မိဘမ်ားကို ကိုယ္က ေကၽြးေမြးႏိုင္ပါလ်က္ မေကၽြးေမြးခဲ့လွ်င္၊ သူတစ္ပါးမယား ျပစ္မွားခဲ့လွ်င္၊ သူတစ္ပါးပစၥည္း ခိုးယူ လုယက္ခဲ့ပါလွ်င္၊ မိန္းမ ၾကဴးခဲ့ပါလွ်င္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ လွည့္ပတ္ညာဖ်န္းစားေသာက္ခဲ့ပါလွ်င္ ထိုသူဟာ ရန္သူျဖစ္တယ္၊ ထိုရန္သူရဲ႕ အသားကို ငါ့ေခြးက စားလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ကို သိၾကားမွန္းသိေစတယ္။
အဲဒီေနာက္ သိၾကားမင္းက အို-မင္းျမတ္၊ ငါဟာ သိၾကားနတ္မင္း ျဖစ္တယ္၊ လူေတြပ်က္စီးလို႔ ငါလာျခင္းျဖစ္တယ္၊ ဒီကေနာက္ တရားပ်က္သူကို ေခြးစာ ေကၽြးရလိမ့္မယ္ လို႔ သတာရဟ ေလးဂါထာႏွင့္ တရားေဟာသတဲ့ကြယ္၊ အဲဒီလို သိၾကား ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ျပဳထားတဲ့သာသနာဟာ အႏွစ္တစ္ေထာင္ တည္တယ္လို႔ မဟာကဏွာဇာတ္ေတာ္မွာ ဆိုတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သိၾကားမင္းဟာ လူ႔ျပည္ကို မလာတာေတာ့မဟုတ္၊ လာသင့္တဲ့အခါ လာတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းကို စတုကၠနိပါတ္ အ႒ကထာ (တ) ၁၂၆-မွာ-
တဒါ သေကၠာ ေဒဝရာဇာ ေက ႏု ေခါ ေလာေက မာတာပိတေရာ ဥပ႒ဟႏိၲ၊ ကုေလ ေဇ႒ာ ပစာယနကမၼံ ကေရာဟိၲ၊ ဒါနံ ေဒႏၲိ၊ သီလံ ရကၡႏၲိ၊ ဥေပါသထကမၼံ ကေရာႏိၲ၊ ေက ပဗၺာဇိတာ သမဏဓေမၼ ယုတၱာ ပယုတၱာ ဝိဟရႏၲိ၊ ေက အနာစာရံ စရႏၲိ တိေလာကံ ေဝါေလေကာေႏၲာ -
လို႔ ဖြင့္ျပထားတယ္၊ ျမန္မာလိုကေတာ့ ထိုအခါ သိၾကားမင္းက လူ႔ျပည္၌ အဘယ္သူတို႔သည္ မိဘတို႔ကိုလုပ္ေကၽြးၾကသလဲ၊ အမ်ိဳး၌ ႀကီးေသာသူတို႔ကို အ႐ိုအေသျပဳၾကသလဲ၊ အလွဴေပးၾကသလဲ၊ သီလမေစာင့္ၾကသလဲ၊ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကသလဲ၊ အဘယ္ရဟန္းမ်ား ရဟန္းတရားအားထုတ္ၾကသလဲ၊ အဘယ္ရဟန္းမ်ား မက်င့္အပ္သကို က်င့္ၾကသလဲလို႔ လူ႔ျပည္ကို ပစ္မထားဘဲ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္လာသင့္လွ်င္ လာတယ္လို႔ မွတ္သင့္တယ္ကြယ့္”
“မွန္ပါ - သိၾကားမင္း လာတယ္ဆိုတာေတာ့ သိရပါၿပီ၊ သိၾကားမင္းမွ တစ္ပါး အျခားနတ္မ်ား လူ႔ျပည့္ဆင္းၿပီး ကုသိုလ္စာရင္းေကာက္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား ဘုရား”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းၿပီး စာတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ား စာရင္းေကာက္ေၾကာင္း အဂၤုတၱရတိကနိပါတ္ စာတုမဟာရာဇသုတ္မွာ ဘုရားေဟာရွိတယ္ကြယ့္”
“မွန္ပါ - အဲဒီအေၾကာင္းကိုလဲ တိုတုိအမိန္႔ရွိပါဦး ဘုရား”
“လဆန္း ရွစ္ရက္၊ လဆုတ္ ရွစ္ရက္ေန႔မ်ားမွာ နတ္မင္းႀကီး ေလးေယာက္တို႔ရဲ႕ အလုပ္အေကၽြးအနတ္မ်ား လူ႔ေလာကကို လွည့္လည္ၿပီး အမိ အဖတို႔အေပၚ ေကာင္းစြာ ျပဳက်င့္ၾကရဲ႕လား၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ ေကာင္းစြာ ျပဳက်င့္ၾကရဲ႕လား၊ အမ်ိဳးထဲမွ ႀကီးတဲ့သူမ်ားကို အ႐ိုအေသျပဳၾကရဲ႕လား၊ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကရဲ႕လား၊ ဒါနမႈ ျပဳၾကရဲ႕လားလို႔ စံုစမ္းသတဲ့ကြယ္၊ လကြယ္ေန႔ေရာက္ခဲ့လွ်င္ နတ္မင္းႀကီးမ်ားရဲ႕ သားေတာ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ဆင္းၿပီး လွည့္လည္ စံုစမ္းသတဲ့၊ လျပည့္ေန႔ေရာက္ခဲ့လွ်င္ နတ္မင္းႀကီး ေလးေယာက္တို႔ကိုယ္တိုင္ လူ႔ျပည္လွည့္လည္ၿပီး စံုစမ္းသတဲ့၊ အကယ္၍ ေကာင္းမႈျပဳသူနည္းပါးတယ္ဆိုလွ်င္ သုဓမၼာအစည္းအေဝးမွာ နတ္မ်ားကို တိုင္ၾကားသတဲ့၊ အဲဒီအခါ နတ္ေတြဟာ ႏွလံုးမသာမယာၾကဘူးတဲ့၊ ေကာင္းမႈျပဳသူမ်ားဆိုလွ်င္ နတ္ေတြက ဝမ္းေျမာက္ၾကသတဲ့၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာ ဤလို ဘုရားေဟာလာရွိတဲ့အတြက္ သိၾကားမင္းမွတစ္ပါး နတ္သားမ်ား လူ႔ျပည့္လာေရာက္ၿပီး ကုသိုလ္စားရင္း၊ အကုသိုလ္စာရင္း ေကာက္တယ္ဆိုတာကို အမွန္ယံုၾကည္သင့္တာေပ့ါကြယ္”
ယေန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ားမွ...

No comments:

Post a Comment