ကံဟူသည္
ကံဆိုသည္မွာ ပါဠိဘာသာ ကမၼမွ ဆင္းသက္လာေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ ျပဳလုပ္ျခင္း-ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ထိုျပဳလုပ္ျခင္းဟူေသာ ကံသည္
(က) ကာယကံ-ကိုယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ျခင္း။
(ခ) ၀စီကံ-ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆိုျခင္း။
(ဂ) မေနာကံ-စိတ္ျဖင့္ၾကံစည္ျခင္း-ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။
ထိုသံုးမ်ိဳးသည္ ေစတနာအရင္းခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာရေသာေၾကာင့္ ေစတနာကို ကံ-ဟု ေခၚသည္။
ေလာက၌ အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါဟူသမွ်တို႔ကို အယုတ္, အလတ္, အျမတ္ စသည္ ထူးျခားကြဲျပားေအာင္ ကံကပင္ စီမံဖန္တီးေပးသည္။ ကံ၏အက်ိဳးတရားေၾကာင့္ပင္ တဦးႏွင့္တဦး မတူကြဲျပား ျခားနားၾကသည္။ အခ်ိဳ႔က အျမင့္သို႔ ေရာက္သည္။ အခ်ို႔႕ အနိမ့္သို႔ေရာက္သည္။
အခ်ိဳ႔က ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည္။ အခ်ိဳ႔က ဆင္းရဲခ်ိဳ႔တဲ့သည္။
အခ်ိုဳ႔က အသက္ရွည္သည္။ အခ်ိုဳ႔က အသက္တိုသည္။
အခ်ိဳ႔က လွပတင့္တယ္သည္။ အခ်ိဳ႔က လွပတင့္တယ္ျခင္းမရွိ။
အခ်ိဳ႔က ပညာဉာဏ္ႀကီးသည္။ အခ်ိဳ႔က ပညာဉာဏ္ နည္းသည္။
ဤသို႔လွ်င္ တဦးႏွင့္တဦး မတူကြဲျပား ျခားနားသည္မွာ ကံ၏အက်ိဳးေပးအရ ျဖစ္သည္။
ကံႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ေကာင္းမႈလုပ္သူ ေကာင္းက်ိဳးရ၏။ မေကာင္းမႈလုပ္သူ မေကာင္းက်ိဳးရ၏။ အၾကင္မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳး၏။ ထိုအသီးကို သံုးေဆာင္ရ၏-ဟူ၍ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေကာင္းေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရရွိႏိုင္ရန္ ေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳၾကရေပမည္။ မေကာင္းေသာအက်ိဳးမွ လြဲဖယ္ေစရန္ မေကာင္းေသာအမႈကို ေရွာင္ရွားၾကရေပမည္။
ကံတြင္ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထိုကံႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ အေရးႀကီးသည္။ သာသနာတြင္ ေနလိုလလို ထင္ရွားေသာ ဆရာေတာ္မေထရ္ႀကီးမ်ားတြင္ တပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ စစ္ကိုင္းေတာင္ အေနာက္ပရကၠမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက-
ကံကလဲ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ကြဲ႔။ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အေရးႀကီးေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ကံကိုက ပိုအေရးႀကီးတယ္ကြဲ႔။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အတိတ္ကံက အတိတ္ဘ၀က ျပဳလုပ္ျပီးသားမို႔ အက်ိဳးေပးခ်င္ေနတာ။ အက်ိဳးေပးဖို႔ အခြင့္အခါကို ေစာင့္ေနတာ။ ပစၥဳပၸန္ကံကို ျပဳလုပ္ဖို႔လိုတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံကို ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳလုပ္လိုက္လွ်င္ အတိတ္ကံက အက်ိဳးေပးလိုက္မွာပဲ။ အတိတ္ကံကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကျပီးသား။ ပစၥဳပၸန္ကံက နည္းေနၾကလို႔သာ အက်ိဳးမေပးၾကေသးတာ။
ေလာကီေလာကုတ္ ႏွစ္ပါးမွာ မႀကီးပြားသူ၊ အက်ိဳးမေပးသူ မွန္သမွ် ပစၥဳပၸန္ကံ နည္းၾကလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။
ဥပမာ-ႏြားျခံႀကီးတခု ဆိုပါေတာ့။ အတိတ္ကံက ႏြားျခံႀကီးအတြင္းရွိတဲ့ ႏြားေတြနဲ႔ တူတယ္ကြဲ႔။ ပစၥဳပၸန္ကံကေတာ့ ျခံတံခါးနဲ႔ တူတယ္ကြဲ႔။ ျခံအတြင္းက ႏြားေတြဟာ ျခံတံခါးပိတ္ထားလို႔သာကြဲ႔။ ျခံတံခါး ဖြင့္လွ်င္ဖြင့္ခ်င္း ထြက္ဖို႔ အဆင္သင့္ပဲကြဲ႔။ အဲဒါေၾကာင့္ ေလာကုတ္ ေလာကီ ႏွစ္လီလံုး အက်ိဳးေပးခ်င္သူ ႀကီးပြားခ်င္သူ မွန္သမွ် ပစၥပၸန္တံခါးကို ပိတ္မထားနဲ႔ကြဲ႔။ ပစၥဳပၸန္တံခါးဖြင့္ရန္ လံ႔ုလ၀ီရိယ ထက္သန္စြာ ႀကိဳးစားရမယ္ကြဲ႔-ဟူ၍ ၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ မွတ္သားလိုက္နာဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္။
ကံဆိုသည္မွာ ပါဠိဘာသာ ကမၼမွ ဆင္းသက္လာေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ ျပဳလုပ္ျခင္း-ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ထိုျပဳလုပ္ျခင္းဟူေသာ ကံသည္
(က) ကာယကံ-ကိုယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ျခင္း။
(ခ) ၀စီကံ-ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆိုျခင္း။
(ဂ) မေနာကံ-စိတ္ျဖင့္ၾကံစည္ျခင္း-ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။
ထိုသံုးမ်ိဳးသည္ ေစတနာအရင္းခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာရေသာေၾကာင့္ ေစတနာကို ကံ-ဟု ေခၚသည္။
ေလာက၌ အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါဟူသမွ်တို႔ကို အယုတ္, အလတ္, အျမတ္ စသည္ ထူးျခားကြဲျပားေအာင္ ကံကပင္ စီမံဖန္တီးေပးသည္။ ကံ၏အက်ိဳးတရားေၾကာင့္ပင္ တဦးႏွင့္တဦး မတူကြဲျပား ျခားနားၾကသည္။ အခ်ိဳ႔က အျမင့္သို႔ ေရာက္သည္။ အခ်ို႔႕ အနိမ့္သို႔ေရာက္သည္။
အခ်ိဳ႔က ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည္။ အခ်ိဳ႔က ဆင္းရဲခ်ိဳ႔တဲ့သည္။
အခ်ိုဳ႔က အသက္ရွည္သည္။ အခ်ိုဳ႔က အသက္တိုသည္။
အခ်ိဳ႔က လွပတင့္တယ္သည္။ အခ်ိဳ႔က လွပတင့္တယ္ျခင္းမရွိ။
အခ်ိဳ႔က ပညာဉာဏ္ႀကီးသည္။ အခ်ိဳ႔က ပညာဉာဏ္ နည္းသည္။
ဤသို႔လွ်င္ တဦးႏွင့္တဦး မတူကြဲျပား ျခားနားသည္မွာ ကံ၏အက်ိဳးေပးအရ ျဖစ္သည္။
ကံႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ေကာင္းမႈလုပ္သူ ေကာင္းက်ိဳးရ၏။ မေကာင္းမႈလုပ္သူ မေကာင္းက်ိဳးရ၏။ အၾကင္မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳး၏။ ထိုအသီးကို သံုးေဆာင္ရ၏-ဟူ၍ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေကာင္းေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရရွိႏိုင္ရန္ ေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳၾကရေပမည္။ မေကာင္းေသာအက်ိဳးမွ လြဲဖယ္ေစရန္ မေကာင္းေသာအမႈကို ေရွာင္ရွားၾကရေပမည္။
ကံတြင္ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထိုကံႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ အေရးႀကီးသည္။ သာသနာတြင္ ေနလိုလလို ထင္ရွားေသာ ဆရာေတာ္မေထရ္ႀကီးမ်ားတြင္ တပါးအပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ စစ္ကိုင္းေတာင္ အေနာက္ပရကၠမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက-
ကံကလဲ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ကြဲ႔။ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အေရးႀကီးေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ကံကိုက ပိုအေရးႀကီးတယ္ကြဲ႔။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အတိတ္ကံက အတိတ္ဘ၀က ျပဳလုပ္ျပီးသားမို႔ အက်ိဳးေပးခ်င္ေနတာ။ အက်ိဳးေပးဖို႔ အခြင့္အခါကို ေစာင့္ေနတာ။ ပစၥဳပၸန္ကံကို ျပဳလုပ္ဖို႔လိုတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံကို ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳလုပ္လိုက္လွ်င္ အတိတ္ကံက အက်ိဳးေပးလိုက္မွာပဲ။ အတိတ္ကံကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကျပီးသား။ ပစၥဳပၸန္ကံက နည္းေနၾကလို႔သာ အက်ိဳးမေပးၾကေသးတာ။
ေလာကီေလာကုတ္ ႏွစ္ပါးမွာ မႀကီးပြားသူ၊ အက်ိဳးမေပးသူ မွန္သမွ် ပစၥဳပၸန္ကံ နည္းၾကလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။
ဥပမာ-ႏြားျခံႀကီးတခု ဆိုပါေတာ့။ အတိတ္ကံက ႏြားျခံႀကီးအတြင္းရွိတဲ့ ႏြားေတြနဲ႔ တူတယ္ကြဲ႔။ ပစၥဳပၸန္ကံကေတာ့ ျခံတံခါးနဲ႔ တူတယ္ကြဲ႔။ ျခံအတြင္းက ႏြားေတြဟာ ျခံတံခါးပိတ္ထားလို႔သာကြဲ႔။ ျခံတံခါး ဖြင့္လွ်င္ဖြင့္ခ်င္း ထြက္ဖို႔ အဆင္သင့္ပဲကြဲ႔။ အဲဒါေၾကာင့္ ေလာကုတ္ ေလာကီ ႏွစ္လီလံုး အက်ိဳးေပးခ်င္သူ ႀကီးပြားခ်င္သူ မွန္သမွ် ပစၥပၸန္တံခါးကို ပိတ္မထားနဲ႔ကြဲ႔။ ပစၥဳပၸန္တံခါးဖြင့္ရန္ လံ႔ုလ၀ီရိယ ထက္သန္စြာ ႀကိဳးစားရမယ္ကြဲ႔-ဟူ၍ ၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ မွတ္သားလိုက္နာဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္။
No comments:
Post a Comment