ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က အျဖစ္အပ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ညီေတာ္အာနႏၵာကို အမိန္႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမိန္႔ရွိတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ တပါးတည္းေသာ ဧကစာအက်င့္ကို က်င့္သံုးမယ့္အေၾကာင္း၊ က်င့္သံုးမယ့္ကာလက ၀ါတြင္းသံုးလျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဧကစာအက်င့္ က်င့္သံုးမယ့္ ေက်ာင္းေတာ္က ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးရဲ႔ ပုဗၺာရံုေက်ာင္း ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဘုရားရွင္က သူ-ဒီလို တပါးတည္း စံပယ္ေတာ္မူမယ့္အခ်ိန္မွာ ရွင္အာနႏၵာတပါးတည္းသာ ဆြမ္းပို႔ ဆြမ္းကပ္လာရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူသတဲ့။ ရွင္အာနႏၵၵာ အေနနဲ႔ကေတာ့ တေန႔တေန႔ ဘုရားရွင္ဟာ သာသနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ရတာေတြ မ်ားျပားလြန္းတာမို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ သိထားတဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလိုတပါးတည္း ဧကစာက်င့္မယ္ဆိုတာ ၾကားသိေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္။ ဘုရားရွင္ ဧကစာက်င့္ေနခိုက္ သာသနာအတြင္း၊ သံဃာေတာ္အတြင္း၊ ျပႆနာတခုခု ရွိလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ ေခါင္းခဲမိေပမယ့္ ဘုရားရွင္ရဲ႔ လက္၀ဲရံ လက္ယာရံ တပည့္သားသံဃာႀကီးေတြ ရွိတာပဲဆိုျပီး စိတ္ေျဖခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္အေပၚမွာ ၾကည္ညိဳလြန္း ေစတနာပိုလြန္းတဲ့ ညီေတာ္အာနႏၵာ အပါအ၀င္ သံဃာေတြဟာ အစည္းအေ၀းတခုေတာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္တပါးတည္း က်င့္သံုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သံဃာေေတာ္မွ် ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႔ခြင့္ မေတာင္းရ၊ မဖူးေျမာ္ရ၊ ဖူးေျမာ္ရင္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ကတိက၀တ္ ျပဳခဲ့ၾကသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းစြာ သီတင္းသံုးေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလို စည္းကမ္းခ်ထားတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္ကို ျပန္ေျပာျပသတဲ့။ ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က ျပံဳးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္ ျပံဳးေတာ္မူရင္ အေၾကာင္းထူးတခုခု ရွိမယ္ဆိုတာ ရွင္အာနႏၵာသိေပမယ့္ ဘုရားရွင္က ဘာမွ် မိန္႔ၾကားေတာ္မမူေတာ့ ရွင္အာနႏၵာလည္း မေလွ်ာက္သာ၊ မေမးသာဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ တပါးတည္း ဧကစာက်င့္သံုးေနတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ အရွင္ဥပေသနရဲ႔ ျပႆနာက ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရွင္ဥပေသနဆိုတာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ရဟန္းမဟုတ္ဘူး။ ရဟန္းပရိသတ္၊ လူပရိသတ္တို႔အလယ္မွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္လြန္းလို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူရတဲ့ ဧတဒဂ္ရ ရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ လက္ေရြးစင္ ရဟန္းအပါး ၄၀-ထဲမွာ ရွင္ဥပေသနလည္း တပါးအပါအ၀င္ေပါ့။
ရွင္ဥပေသနဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ရာအတြင္းက ရဟန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာအရပ္ကိုမွီးတဲ့ ေတာေနရဟန္းတပါးမို႔ အရွင္အာနႏၵာတို႔ အသစ္ထုတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းကိုလည္း မသိေပဘူးေပါ့။ အရွင္ဥပေသနဟာ ဘုရားရွင္ကို မဖူးေျမာ္ရတာ ၾကာျပီမို႔ စိတ္ထဲမွာ ဖူေျမာ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ သူ႔ရဲ႔တပည့္ ရဟန္းငါးရာလည္း လိုက္ပါလာခဲ့တယ္။ ရွင္ဥပေသနေရာ သူ႔တပည့္ရဟန္းငါးရာဟာ ေတာအရပ္မွာပဲ သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ အရညကင္ဓုတင္၊ ဆြမ္းခံစားတဲ့ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္၊ သကၤန္းသံုးစြဲတဲ့ ေနရာမွာလည္း စြန္႔ပစ္စေတြကိုသာ ေကာက္ယူသံုးစြဲတဲ့ ပံသုကူဓုတင္ေတြကို ေဆာင္တဲ့ ရဟန္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာနဲ႔ တပည့္ေတြဟာ အက်င့္သီလ မြန္ျမတ္ေကာင္းမြန္သူေတြမို႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ပါသတဲ့။
အရွင္ဥပေသနနဲ႔ ဘုရားရွင္ၾကားမွာလည္း အမ်ားမသိတဲ့ ျပႆနာေလးတခု ရွိေနတယ္။ အရွင္ဥပေသန ရဟန္း၀တ္ခါစ အခ်ိန္ကေပါ့။ ရဟန္း၀တ္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ အခ်ိန္မွာ တပည့္ရဟန္းတဦးကို တပည့္ေမြးဖူးတယ္။ ဒါကို ဘုရားရွင္က ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သူမ်ားဆံုးမတာ ခံရမယ့္အေနအထားမွာ သူမ်ားကို ဆရာလုပ္ေနရလားဆိုျပီး ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို အရွင္ဥပေသနက အသည္းထဲ စြဲေနေအာင္ မွတ္ျပီး ရဟန္းအက်င့္ကို အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရာက ခုလို အသက္လည္းရ ရဟန္းႏွစ္လည္း ၾကာလာခ်ိန္မွာ တပည့္ေကာင္း ငါးရာ ေမြးထုတ္ႏိုင္ျပီဟု ဘုရားရွင္ကို ေျပာခ်င္ေနပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္ရွိရာဆီကို တကူးတက လာဖူးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသတဲ့။
ရွင္အာနႏၵာကေတာ့ ရွင္ဥပေသနနဲ႔ တပည့္ေတြ လာတယ္ဆိုရင္ပဲ အစအစအရာရာ ခ်င့္တြက္ျပီး ဘုရားရွင္ကို ၀င္ေတြ႔ခြင့္ ေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း ေတြ႔ခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ႀကီးမားလွတဲ့ ဉာဏ္ေတာ္ကို ပိုင္ဆိုင္သူမို႔ ရွင္ဥပေသနကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ ဘာေၾကာင့္လာေတြ႔တယ္။ ဘာကိုေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာ တန္းသိတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားေကာင္းပီသစြာပဲ ခ်ီးမြမ္းအပ္ရာကို ခ်ီးမြမ္းသတဲ့။
ဘုရားရွင္။ ။ ဥပေသန-သင့္တပည့္ေတြဟာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွခ်ည္လား၊ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ျပီထင္တယ္။ သင္ဘယ္လိုမ်ား ဆံုးမသြန္သင္ထားသလဲ- ဘုရားရွင္ ဒီလိုအမိန္႔ရွိတယ္ဆိုရင္ပဲ ရွင္ဥပေသနဟာ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ေရာ တပည့္သံဃာေတာ္ေတြေရာ က်င့္သံုးတဲ့ အက်င့္ေတြကို ေလွ်ာက္တင္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ရွင္ဥပေသနရဲ႔ အက်ိတ္အခဲေတြကို ေၾကေစျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ-
ဘုရားရွင္။ ။ ဥပေသန-ငါဘုရား သံုးလ ဧကစာက်င့္သံုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ် ေတြ႔ခြင့္မရွိဘူးလို႔ ရဟန္းမ်ား အစည္းအေ၀းလုပ္ျပီး ဥပေဒခ်ထားသတဲ့။ ဒါကို သင္သိရဲ႔လား။
ရွင္ဥပေသန။ ။ မသိပါ အရွင္ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ သိရင္လည္း တပည့္ေတာ္ သေဘာမတူပါဘူးဘုရား။ စည္းမ်ည္း စည္းကမ္းဥပေဒဆိုတာ ဘုရားရွင္ကသာ ခ်မွတ္ေပးရတာဘုရား။ တပည့္သားသံဃာေတြရဲ႔အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။
ဘုရားရွင္။ ။ သာဓု သာဓု သာဓု ဥပေသန၊ သင့္အယူအဆမွန္ေပသည္။ ငါဘုရားသည္ ဟိုအရင္အခ်ိန္ကပင္ ငါ့အား ဖူးေတြ႔လိုေသာ ရပ္ေ၀းေနရဟန္းမ်ားအား အခ်ိန္မေရြး ဖူးေတြ႔ခြင့္ ျပဳျပီး ျဖစ္ေပတယ္။
ဘုရားရွင္နဲ႔ ရွင္ဥပေသနဟာ ဒီစကားေတြ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျပီး ရွင္ဥပေသနရဲ႔ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာေစာင့္ေနတဲ့ ရဟန္းေတြနဲ႔ တိုးေတာ့တာေပါ့။ ရဟန္းေတြကလည္း ဥပေဒကိုမသိဘူးလား ဘာလားဆိုျပီး ရွင္ဥပေသနကို ေျပာဆို ျပစ္တင္ၾကသတဲ့။
ရွင္ဥပေသနကလည္း အခုပဲ ဘုရားရွင္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္ကလည္း ရဟန္းတို႔ ဒီလိုဥပေဒထုတ္ျပန္မႈကို အက်ိဳးအေၾကာင္းျပ ပယ္ဖ်က္ေတာ္မူေၾကာင္း ျပန္ေျပာသတဲ့။ ဒီအခါမွာေတာ့ အျပစ္တင္ခ်င္သူ သံဃာေတာ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔အျပစ္ကို သေဘာေပါက္သြားျပီး ႏႈတ္ပိတ္ေခါင္းငံ႔ုသြားၾကတယ္။
ဒီအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ဘာရသလဲဆိုေတာ့ ဓုတင္ေဆာင္ရဟန္းေတြဟာ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေျမာ္ခ်ဥ္းကပ္လိုတဲ့အခါမွာ အခ်ိန္မေရြး ခ်ဥ္းကပ္ဖူးေျမာ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ရဟန္းေတြရဲ႔ သီလသိကၡာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ႀကီးမာပံုကို သိတဲ့အတြက္ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ပိုမိုႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြ မ်ားျပားလာျခင္းပါပဲ။
ဘုရားရွင္အေပၚမွာ ၾကည္ညိဳလြန္း ေစတနာပိုလြန္းတဲ့ ညီေတာ္အာနႏၵာ အပါအ၀င္ သံဃာေတြဟာ အစည္းအေ၀းတခုေတာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္တပါးတည္း က်င့္သံုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သံဃာေေတာ္မွ် ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႔ခြင့္ မေတာင္းရ၊ မဖူးေျမာ္ရ၊ ဖူးေျမာ္ရင္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ကတိက၀တ္ ျပဳခဲ့ၾကသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းစြာ သီတင္းသံုးေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလို စည္းကမ္းခ်ထားတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္ကို ျပန္ေျပာျပသတဲ့။ ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က ျပံဳးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္ ျပံဳးေတာ္မူရင္ အေၾကာင္းထူးတခုခု ရွိမယ္ဆိုတာ ရွင္အာနႏၵာသိေပမယ့္ ဘုရားရွင္က ဘာမွ် မိန္႔ၾကားေတာ္မမူေတာ့ ရွင္အာနႏၵာလည္း မေလွ်ာက္သာ၊ မေမးသာဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ တပါးတည္း ဧကစာက်င့္သံုးေနတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ အရွင္ဥပေသနရဲ႔ ျပႆနာက ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရွင္ဥပေသနဆိုတာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ရဟန္းမဟုတ္ဘူး။ ရဟန္းပရိသတ္၊ လူပရိသတ္တို႔အလယ္မွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္လြန္းလို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူရတဲ့ ဧတဒဂ္ရ ရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ လက္ေရြးစင္ ရဟန္းအပါး ၄၀-ထဲမွာ ရွင္ဥပေသနလည္း တပါးအပါအ၀င္ေပါ့။
ရွင္ဥပေသနဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ရာအတြင္းက ရဟန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာအရပ္ကိုမွီးတဲ့ ေတာေနရဟန္းတပါးမို႔ အရွင္အာနႏၵာတို႔ အသစ္ထုတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းကိုလည္း မသိေပဘူးေပါ့။ အရွင္ဥပေသနဟာ ဘုရားရွင္ကို မဖူးေျမာ္ရတာ ၾကာျပီမို႔ စိတ္ထဲမွာ ဖူေျမာ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ သူ႔ရဲ႔တပည့္ ရဟန္းငါးရာလည္း လိုက္ပါလာခဲ့တယ္။ ရွင္ဥပေသနေရာ သူ႔တပည့္ရဟန္းငါးရာဟာ ေတာအရပ္မွာပဲ သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ အရညကင္ဓုတင္၊ ဆြမ္းခံစားတဲ့ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္၊ သကၤန္းသံုးစြဲတဲ့ ေနရာမွာလည္း စြန္႔ပစ္စေတြကိုသာ ေကာက္ယူသံုးစြဲတဲ့ ပံသုကူဓုတင္ေတြကို ေဆာင္တဲ့ ရဟန္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာနဲ႔ တပည့္ေတြဟာ အက်င့္သီလ မြန္ျမတ္ေကာင္းမြန္သူေတြမို႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ပါသတဲ့။
အရွင္ဥပေသနနဲ႔ ဘုရားရွင္ၾကားမွာလည္း အမ်ားမသိတဲ့ ျပႆနာေလးတခု ရွိေနတယ္။ အရွင္ဥပေသန ရဟန္း၀တ္ခါစ အခ်ိန္ကေပါ့။ ရဟန္း၀တ္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ အခ်ိန္မွာ တပည့္ရဟန္းတဦးကို တပည့္ေမြးဖူးတယ္။ ဒါကို ဘုရားရွင္က ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သူမ်ားဆံုးမတာ ခံရမယ့္အေနအထားမွာ သူမ်ားကို ဆရာလုပ္ေနရလားဆိုျပီး ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို အရွင္ဥပေသနက အသည္းထဲ စြဲေနေအာင္ မွတ္ျပီး ရဟန္းအက်င့္ကို အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရာက ခုလို အသက္လည္းရ ရဟန္းႏွစ္လည္း ၾကာလာခ်ိန္မွာ တပည့္ေကာင္း ငါးရာ ေမြးထုတ္ႏိုင္ျပီဟု ဘုရားရွင္ကို ေျပာခ်င္ေနပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္ရွိရာဆီကို တကူးတက လာဖူးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသတဲ့။
ရွင္အာနႏၵာကေတာ့ ရွင္ဥပေသနနဲ႔ တပည့္ေတြ လာတယ္ဆိုရင္ပဲ အစအစအရာရာ ခ်င့္တြက္ျပီး ဘုရားရွင္ကို ၀င္ေတြ႔ခြင့္ ေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း ေတြ႔ခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ႀကီးမားလွတဲ့ ဉာဏ္ေတာ္ကို ပိုင္ဆိုင္သူမို႔ ရွင္ဥပေသနကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ ဘာေၾကာင့္လာေတြ႔တယ္။ ဘာကိုေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာ တန္းသိတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာသမားေကာင္းပီသစြာပဲ ခ်ီးမြမ္းအပ္ရာကို ခ်ီးမြမ္းသတဲ့။
ဘုရားရွင္။ ။ ဥပေသန-သင့္တပည့္ေတြဟာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွခ်ည္လား၊ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ျပီထင္တယ္။ သင္ဘယ္လိုမ်ား ဆံုးမသြန္သင္ထားသလဲ- ဘုရားရွင္ ဒီလိုအမိန္႔ရွိတယ္ဆိုရင္ပဲ ရွင္ဥပေသနဟာ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ေရာ တပည့္သံဃာေတာ္ေတြေရာ က်င့္သံုးတဲ့ အက်င့္ေတြကို ေလွ်ာက္တင္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ရွင္ဥပေသနရဲ႔ အက်ိတ္အခဲေတြကို ေၾကေစျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ-
ဘုရားရွင္။ ။ ဥပေသန-ငါဘုရား သံုးလ ဧကစာက်င့္သံုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ် ေတြ႔ခြင့္မရွိဘူးလို႔ ရဟန္းမ်ား အစည္းအေ၀းလုပ္ျပီး ဥပေဒခ်ထားသတဲ့။ ဒါကို သင္သိရဲ႔လား။
ရွင္ဥပေသန။ ။ မသိပါ အရွင္ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ သိရင္လည္း တပည့္ေတာ္ သေဘာမတူပါဘူးဘုရား။ စည္းမ်ည္း စည္းကမ္းဥပေဒဆိုတာ ဘုရားရွင္ကသာ ခ်မွတ္ေပးရတာဘုရား။ တပည့္သားသံဃာေတြရဲ႔အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။
ဘုရားရွင္။ ။ သာဓု သာဓု သာဓု ဥပေသန၊ သင့္အယူအဆမွန္ေပသည္။ ငါဘုရားသည္ ဟိုအရင္အခ်ိန္ကပင္ ငါ့အား ဖူးေတြ႔လိုေသာ ရပ္ေ၀းေနရဟန္းမ်ားအား အခ်ိန္မေရြး ဖူးေတြ႔ခြင့္ ျပဳျပီး ျဖစ္ေပတယ္။
ဘုရားရွင္နဲ႔ ရွင္ဥပေသနဟာ ဒီစကားေတြ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျပီး ရွင္ဥပေသနရဲ႔ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာေစာင့္ေနတဲ့ ရဟန္းေတြနဲ႔ တိုးေတာ့တာေပါ့။ ရဟန္းေတြကလည္း ဥပေဒကိုမသိဘူးလား ဘာလားဆိုျပီး ရွင္ဥပေသနကို ေျပာဆို ျပစ္တင္ၾကသတဲ့။
ရွင္ဥပေသနကလည္း အခုပဲ ဘုရားရွင္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္ကလည္း ရဟန္းတို႔ ဒီလိုဥပေဒထုတ္ျပန္မႈကို အက်ိဳးအေၾကာင္းျပ ပယ္ဖ်က္ေတာ္မူေၾကာင္း ျပန္ေျပာသတဲ့။ ဒီအခါမွာေတာ့ အျပစ္တင္ခ်င္သူ သံဃာေတာ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔အျပစ္ကို သေဘာေပါက္သြားျပီး ႏႈတ္ပိတ္ေခါင္းငံ႔ုသြားၾကတယ္။
ဒီအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ဘာရသလဲဆိုေတာ့ ဓုတင္ေဆာင္ရဟန္းေတြဟာ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေျမာ္ခ်ဥ္းကပ္လိုတဲ့အခါမွာ အခ်ိန္မေရြး ခ်ဥ္းကပ္ဖူးေျမာ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ရဟန္းေတြရဲ႔ သီလသိကၡာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ႀကီးမာပံုကို သိတဲ့အတြက္ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ပိုမိုႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြ မ်ားျပားလာျခင္းပါပဲ။
No comments:
Post a Comment