ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ တစ္ခုေသာသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ေရာဟိတအမည္ရွိေသာနတ္သားတစ္ပါးသည္ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ ေရာက္ရွိလာ၏။ ထုိအခါ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္တစ္ခုလုံးသည္ထုိနတ္သား၏ ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္ဝါတုိ ့ျဖင့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပသြားသည္။ နတ္သားသည္ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္ကပ္ျပီး ဤ သုိ ့ေမးေလွ်ာက္ ေလသည္။ အရွင္္ဘုရား ပဋိသေႏၶ မေနရာ မအုိရာ မနာရာ မေသရာျဖစ္ေသာေလာက၏အဆုံးျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သုိ ့ ေျချဖင့္သြား၍ ေရာက္နုိင္ပါ၏ေလာ့။ အသင္နတ္သား ေလာက၏အဆုံးျဖစ္ေသာနိဗၺာန္သုိ ့ ေျချဖင့္သြား၍ မေရာက္နုိင္ဟု ဘုရားရွင္က ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။
အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရား၏ အေျဖစကားသည္ ေကာင္းျမတ္မွန္ကန္လွပါသည္။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ တစ္ခုေသာဘဝတုန္းက တန္းးခုိးႏွင့္ျပည့္စုံ၍ ေကာင္းကင္သုိ ့ပ်ံတက္သြားလာနုိင္ေသာ ေရာဟိတ အမည္ရွိသည့္ ရေသ့ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေလးမွ ပစ္လြတ္လုိက္ေသာျမား၏အလ်င္ျမန္ျဖင့္ သြားနုိင္ေသာတန္ခုိးရွိပါသည္။
အေရွ ့သမုဒၵရာႏွင့္ အေနာက္သမုဒၵရာကုိ တစ္လွမ္းတည္းေသာေျခလွမ္းျဖင့္ေရာက္နုိင္ပါသည္။
အကြ်ႏု္ပ္သည္ ဤသုိ ့ေသာ လ်င္ျမန္ျခင္းရွိသည့္ေျခလွမ္းတုိ့ျဖင့္ ေလာက၏အဆုံးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သုိ ့ အေရာက္သြားနုိင္ရန္ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။ ထုိစိတ္ဆႏၵေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ စြန္ ့ခ်ိန္မွတစ္ပါးအသက္တစ္ရာတမ္းပတ္လုံး နိဗၺာန္သုိ ့ ေျခက်င္သြာခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ နိဗၺာန္သုိ ့မေရာက္ဘဲ စၾကာဝဠာအၾကား၌ သာလွ်င္ေသခဲ့ရပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ နိဗၺာန္သုိ ့ေျချဖင့္သြား၍ မေရာက္နုိင္ဟူေသာ အရွင္ဘုရား၏ စကားသည္ မွန္ကန္လွွေပ သည္။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္က အသင္နတ္သား ေလာက၏အဆုံးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သုိ ့ ေျချဖင့္သြား၍ ဘယ္အခါမွ် မေရာက္နုိင္။ နိဗၺာန္သုိ ့မေရာက္ဘဲ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ျခင္းမည္သည္လည္း မရွိ။ထုိေၾကာင့္ နိဗၺာန္သုိ ့ ေရာက္နုိင္သည့္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ ျပီးေသာပညာရွိသည္ ပစၥဳပၸန္ေလာကကုိ၎ တမလြန္ေလာကကုိ၎ ဘယ္အခါမွ် မေတာင္းတေတာ့ေခ်။ စင္စစ္အားျဖင့္ တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ဤခႏၶာကုိယ္၌ သာလွ်င္ ေလာကကုိ၎ ေလာကျဖစ္ေပၚေၾကာင္းအက်င့္ကုိ၎ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ၎ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္သုိ ့ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ၎ ရွာေတြ ့နုိင္ေပသည္ ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။
ဘုရားရွင္၏ တရာစကားကုိ နာၾကားရလွ်င္ ေရာဟိတနတ္သားသည္ မ်ားစြာ အားရဝမ္းေျမာက္မိေလသည္။ထုိေနာက္လွ ုိက္လွဲစြာ သာဓုေခၚဆုိျပီးနတ္ျပည္သုိ ့ ျပန္သြားေလသတည္း။
အကုိး။ အဂုၤတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္။
အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရား၏ အေျဖစကားသည္ ေကာင္းျမတ္မွန္ကန္လွပါသည္။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ တစ္ခုေသာဘဝတုန္းက တန္းးခုိးႏွင့္ျပည့္စုံ၍ ေကာင္းကင္သုိ ့ပ်ံတက္သြားလာနုိင္ေသာ ေရာဟိတ အမည္ရွိသည့္ ရေသ့ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေလးမွ ပစ္လြတ္လုိက္ေသာျမား၏အလ်င္ျမန္ျဖင့္ သြားနုိင္ေသာတန္ခုိးရွိပါသည္။
အေရွ ့သမုဒၵရာႏွင့္ အေနာက္သမုဒၵရာကုိ တစ္လွမ္းတည္းေသာေျခလွမ္းျဖင့္ေရာက္နုိင္ပါသည္။
အကြ်ႏု္ပ္သည္ ဤသုိ ့ေသာ လ်င္ျမန္ျခင္းရွိသည့္ေျခလွမ္းတုိ့ျဖင့္ ေလာက၏အဆုံးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သုိ ့ အေရာက္သြားနုိင္ရန္ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။ ထုိစိတ္ဆႏၵေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ စြန္ ့ခ်ိန္မွတစ္ပါးအသက္တစ္ရာတမ္းပတ္လုံး နိဗၺာန္သုိ ့ ေျခက်င္သြာခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ နိဗၺာန္သုိ ့မေရာက္ဘဲ စၾကာဝဠာအၾကား၌ သာလွ်င္ေသခဲ့ရပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ နိဗၺာန္သုိ ့ေျချဖင့္သြား၍ မေရာက္နုိင္ဟူေသာ အရွင္ဘုရား၏ စကားသည္ မွန္ကန္လွွေပ သည္။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္က အသင္နတ္သား ေလာက၏အဆုံးျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သုိ ့ ေျချဖင့္သြား၍ ဘယ္အခါမွ် မေရာက္နုိင္။ နိဗၺာန္သုိ ့မေရာက္ဘဲ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ျခင္းမည္သည္လည္း မရွိ။ထုိေၾကာင့္ နိဗၺာန္သုိ ့ ေရာက္နုိင္သည့္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ ျပီးေသာပညာရွိသည္ ပစၥဳပၸန္ေလာကကုိ၎ တမလြန္ေလာကကုိ၎ ဘယ္အခါမွ် မေတာင္းတေတာ့ေခ်။ စင္စစ္အားျဖင့္ တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ဤခႏၶာကုိယ္၌ သာလွ်င္ ေလာကကုိ၎ ေလာကျဖစ္ေပၚေၾကာင္းအက်င့္ကုိ၎ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ၎ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္သုိ ့ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ၎ ရွာေတြ ့နုိင္ေပသည္ ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။
ဘုရားရွင္၏ တရာစကားကုိ နာၾကားရလွ်င္ ေရာဟိတနတ္သားသည္ မ်ားစြာ အားရဝမ္းေျမာက္မိေလသည္။ထုိေနာက္လွ ုိက္လွဲစြာ သာဓုေခၚဆုိျပီးနတ္ျပည္သုိ ့ ျပန္သြားေလသတည္း။
အကုိး။ အဂုၤတၱဳိရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္။
No comments:
Post a Comment